Aquí e acolá

Por María Reimóndez

A finais do ano pasado tiven a sorte de poder volver pasar un certo tempo en Paquistán coas mulleres dos grupos de axuda mutua. Anteriormente estiveramos traballando xuntas no desenvolvemento dun módulo de formación sobre xénero que o que buscaba era poñer en marcha procesos de reflexión sobre, entre outras cousas, o horror do día a día. Foron moitas as aprendizaxes e os afectos, moitas as cousas que trouxen de volta comigo e que me impulsan a querer regresar.

Hoxe que outra muller é asasinada en Galicia, non podo evitar pensar nas miñas compañeiras paquistanís. Nunha das comunidades nas que estiven, un home matara unha muller, unha adolescente. A mai fora á comisaría denunciar e o policía mandouna para á casa sen rexistrar a denuncia de asasinato. Esta muller, coa dor do corpo da súa filla ás costas e coas reflexións previas e colectivas da formación, decidiu non quedar parada. Falou e mobilizou as demais mulleres, que en seguida comezaron unha manifestación sen precedentes, unha sentada diante do club de prensa do distrito para que se soubese o que pasaba. Non lles importaron os homes que lles dicían que marchasen para a casa, nin aquelas persoas que as insultaban. Elas querían xustiza. E conseguírona empezando pola destitución do policía que se negou a rexistrar a denuncia.


Ler máis...